Rolex Oyster Eeuwigdurende Rotor, Imitatie Horloges

De uitvinding van de Perpetual Rotor was destijds een onvoorstelbare doorbraak. In een tijdsbestek van ongeveer twintig jaar, vanaf het eerste polshorloge dat als chronometer werd gecertificeerd in 1910 tot de lancering van de eerste waterdichte Oyster in 1926 en vervolgens het moderne automatische horloge in 1931, brachten Rolex en zijn oprichter Hans Wilsdorf drie keer een revolutie teweeg in de horlogemakerij, wat bewijst dat horloges kunnen even nauwkeurig, robuust, waterdicht en ‘eeuwigdurend’ zijn. De Perpetual Rotor verbeterde de precisie en waterdichtheid van horloges en maakte ze comfortabeler om te dragen, waardoor het concept van het Oyster-horloge verder werd geperfectioneerd.

Eeuwigdurende RotorRolex/Christophe Lauffenburger

Perpetual Rotor Autonome eeuwigdurende rotor

De Perpetual Rotor is een essentieel onderdeel van elk Oyster-horloge en een klassiek Rolex-ontwerp dat in 2011 zijn 80e verjaardag vierde en een belangrijke mijlpaal markeerde in de geschiedenis van de moderne horlogemakerij. Dit automatische opwindsysteem, uitgevonden door Rolex in 1931, kan energie verkrijgen bij de geringste polsbeweging, waardoor kracht in het uurwerk wordt geïnjecteerd, zodat het horloge in beweging kan blijven. Bovendien zorgt dit apparaat ervoor dat de drager een directe verbinding met het horloge tot stand kan brengen.

Wanneer de horlogemaker de Oyster-kast opent, ziet hij eerst de Perpetual Rotor. Deze halvemaanvormige automatische rotor draait vrij rond het centrale aswiel. Dit automatische opwindmechanisme zal met tussenpozen worden verborgen of onthuld terwijl de rotor draait, waardoor mensen een glimp kunnen opvangen van het beroemde automatische retourwiel, waarvan het unieke rode ontwerp contrasteert met andere gouden tandwielen. Op de automatische rotor van het chronograafuurwerk kan de horlogemaker ook de hoofdletternaam van het horlogemodel zien, zoals de rode ‘DAYTONA’ en de blauwe ‘YACHT-MASTER II’. De vormen en kleuren zijn harmonieus op elkaar afgestemd en de afwerkingskwaliteit is onberispelijk. Zelfs verborgen in de horlogekast toont dit toestel nog steeds de iconische kenmerken van het merk en is het elegant en charmant.

Een revolutie in de horlogewereld

Een nadere blik op de strakke lijnen van deze rotor doet ons denken aan de mijlpalen die Rolex in de afgelopen tachtig decennia van de horlogegeschiedenis heeft neergezet. Dit beroemde apparaat, uitgevonden in 1931, dreef de bewegingen van zelfopwindende horloges aan en bracht een revolutie teweeg in de horloge-industrie. Dit innovatieve ontwerp, geïnstalleerd in het automatische opwindmechanisme van moderne imitatie horloges, heeft de reputatie verworven van een technisch model, een meesterwerk van vindingrijkheid en vele andere titels.

Energie van de drager

Het ingenieuze werkingsprincipe van de Perpetual-rotor is gedurende de hele evolutie en verbetering onveranderd gebleven. Met de kleinste beweging van de pols draait de halvemaanvormige rotor vrij en stil rond een as die wordt aangedreven door de zwaartekracht van de aarde. Wanneer het horloge wordt gedragen, slaat de drijfveer de energie op die nodig is om het mechanische uurwerk te laten werken en geeft deze “permanent” vrij. Om de efficiëntie te vergroten, kan het rode automatische terugspoelwiel in elke draairichting worden opgewonden, en dit apparaat, dat in 1959 ontstond, is een onderscheidend kenmerk van de Perpetual-rotor geworden.

Zodra de veer de maximale spanning heeft bereikt, stopt de hele chronograafkoppeling met het opwinden om te voorkomen dat de veer door te veel opwinden wordt beschadigd. Wanneer het horloge niet wordt gedragen, zorgt de grondig opgewonden veer voor een gangreserve van twee dagen of tot 72 uur in de modellen Cosmograph Daytona, Sky-Dweller en Yacht-Master II.

Precisie en comfort

De Perpetual-rotor biedt twee belangrijke voordelen voor de drager:
Het horloge hoeft niet vaak handmatig opgewonden te worden.
Het automatische opwindsysteem windt de veer voortdurend op, waardoor het regelmechanisme van het horloge nauwkeuriger en regelmatiger is.
Naast deze drie voordelen is er nog een meer abstract en emotioneel voordeel: het bezit van een horloge dat elke seconde, dag en nacht, als bij toverslag loopt, stelt de drager in staat een permanente en onafscheidelijke relatie met zijn uurwerk op te bouwen.

Eeuwigdurende rotorRolex/Christophe Lauffenburger

Het Oyster horloge wordt met dezelfde zorg en aandacht gemaakt.

De uitvinding van de Perpetual-rotor was destijds een onvoorstelbare doorbraak. In een tijdsbestek van ongeveer twintig jaar, vanaf het eerste horloge dat als chronometer werd gecertificeerd in 1910 tot de lancering van het eerste waterdichte Oyster-horloge in 1926 en vervolgens het moderne automatische horloge in 1931, brachten Rolex en zijn oprichter Hans Wilsdorf drie keer een revolutie teweeg in de horlogemakerij, wat bewijst dat horloges even nauwkeurig, robuust, waterdicht en ‘eeuwigdurend’ zouden kunnen zijn. De Perpetual-rotor verbeterde de precisie en waterdichtheid van het horloge en maakte het tegelijkertijd comfortabeler om te dragen, waardoor het concept van het Oyster-horloge verder werd geperfectioneerd.

Eeuwige polsslag

Dankzij de Perpetual-rotor kon Rolex met succes een probleem oplossen dat horlogemakers al lang bezighield. Het zelfopwindende zakhorloge dat rond 1770 werd uitgevonden door Abraham-Louis Perrelet of Hubert Sarton (experts zijn het er niet over eens wie het heeft uitgevonden) gebruikte een rotorsysteem met een automatisch gewicht om de energie op te vangen die werd gegenereerd door de bewegingen van de drager om het zakhorloge op te winden. De bewegingen van de drager hadden echter weinig invloed op de werking van het zakhorloge. Er werd een systeem ontwikkeld dat gebruik maakt van afwisselende bewegingen om de wikkelefficiëntie te verbeteren. In één systeem wordt het pad van de rotor beperkt door de stops wanneer deze slaat en terugkaatst, waardoor de heen-en-weer-actie wordt verbeterd.

De Britse horlogemaker John Harwood gebruikte dit systeem voor het eerst in een polshorloge in 1924. Hoewel dit systeem in zakhorloges kan worden toegepast, is het voor polshorloges niet geschikt omdat de opwindwerking op basis van de gesegmenteerde stop te ruw is. De oprichter van Rolex kwam echter met een ingenieuze oplossing. Hij vroeg het technische team om een ​​automatisch opwindsysteem aan het horloge toe te voegen, dat was uitgerust met een rotor die 360 ​​graden vrij kon draaien zonder trillingen, en hij vond dit ontwerp meer geschikt voor polshorloges. Na jaren van onderzoek en ontwikkeling boekte Rolex geleidelijk resultaten op het gebied van betrouwbaarheid en efficiëntie en produceerde uiteindelijk in 1931 de perfecte Perpetual Rotor.

Een symbool van ongeëvenaarde uitmuntendheid

Er kan worden gezegd dat deze prestatie aan alle wensen heeft voldaan: de Perpetual Rotor was een ongekend succes en symboliseerde de uitmuntendheid van de horlogemakerij. Dit gepatenteerde automatische opwindsysteem bleef tot 1948 een ontwerp van Rolex, waardoor het merk beroemd werd in combinatie met de Oyster-kast. Toen de patentperiode afliep, werd het ontwerp op grote schaal gebruikt door het publiek, en de hele horloge-industrie nam het over en verspreidde het snel binnen de industrie. De Perpetual Rotor verbindt de drager bij elke beweging met de hartslag van het Oyster-horloge. Dit apparaat heeft zich al meer dan 80 jaar uitzonderlijk goed ontwikkeld en zal naar verwachting ook in de toekomst betrouwbaar blijven werken.

Eeuwigdurende Rotor Rolex/Jean-Daniel Meyer

Technologie en productie

Of een rotor zijn opwindkinetische energie volledig kan uitoefenen, hangt van verschillende factoren af. Allereerst moet de automatische rotor zo zwaar mogelijk zijn. Om dit te bereiken gebruikt Rolex doorgaans een bijzonder dichte wolfraamlegering, die ervoor zorgt dat de rotor, ondanks zijn kleine formaat, toch uitstekende dynamische prestaties vertoont. Vervolgens moet het zwaartepunt van de rotor zo dicht mogelijk bij de rand liggen en mag de beweging of de behuizing de werking ervan niet belemmeren. Ten slotte moet het horloge zo snel mogelijk worden opgewonden, maar niet te veel, omdat bij actieve dragers zoals atleten hun bewegingen ervoor zorgen dat het hele chronograafkoppelingswiel, dat voorkomt dat de hoofdveer overwindt, te veel beweegt. Het verschil tussen de hoeveelheid activiteit van een jogger en die van een drager die de hele dag aan een bureau zit, kan 300 keer zo groot zijn, wat aantoont dat het essentieel is om een ​​delicaat evenwicht te bewaren tussen de opwindactiviteiten, zodat het opwindmechanisme betrouwbaar kan werken in omstandigheden. alle voorwaarden.

Biel: Productie en montage

De productielocatie in Biel is verantwoordelijk voor de productie en assemblage van de verschillende componenten van het automatische wikkelsysteem. Elk element wordt eerst gevormd, verwerkt, gecontroleerd, gemonitord en geverifieerd. In Biel en in het hele bedrijf is elk detail belangrijk, en de studio’s zijn gebaseerd op het streven naar perfectie en nauwgezetheid. Zo zijn de twee aluminium geanodiseerde automatische oprolwielen zorgvuldig op elkaar afgestemd in dezelfde felrode tint. Vervolgens komt de montage van de verschillende componenten van het wikkelsysteem, die zorgvuldig worden gecontroleerd om de axiale speling (de speling tussen het uiteinde van het bewegende deel en het lager- of juweeloppervlak) te beperken tot tussen 15 en 45 micrometer. Dit mechanische proces wordt uitgevoerd onder toezicht van een getrainde operator, die afwijkingen visueel kan detecteren. Ook bij het smeren van het opwindmechanisme zijn ervaring en expertise essentieel. Dit ongelooflijk delicate proces maakt gebruik van een kleine naald en wordt gecontroleerd door een medewerker aan de machine. In een andere werkplaats monteren technici het automatische gewicht en verbinden dit met het opwindmechanisme. Na vele handelingen is de rotor eindelijk klaar. Ten slotte wordt het mechanisme gecontroleerd op vrije rotatie en een onberispelijk uiterlijk.

Genève: Koffermontage en eindcontrole

Vervolgens wordt de rotor van Biel naar de Acacias-fabriek in Genève getransporteerd. Daar ondergaat het horloge de laatste paar montagestappen. Eerst wordt de rotor op het uurwerk in de kast gemonteerd. Vervolgens wordt het mechanisme gecontroleerd op vrije rotatie en wordt de bodemafdekking vastgeschroefd. Daarna ondergaat de nu verborgen rotor een cyclotest, een laatste test van zijn opwindkracht, waarbij het vermogen wordt getest om energie uit polsbewegingen te halen en op te slaan. Het horloge moet op een standaard worden geplaatst en gedurende 27 minuten langzaam in beide richtingen worden gedraaid. Gedurende deze tijd moet de drijfveer volledig opgewonden zijn, zodat het uurwerk minimaal 6 uur normaal kan functioneren.